Şimdi bir an bir anaokulu müdürü olan Ahmet beyi ve aynı okulun başarılı öğretmeni Ayşe hanımı hayal edelim. Ahmet bey her zaman yaptığı gibi çok başarılı bulduğu öğretmeni Ayşe hanıma onun performansı hakkında bir değerlendirme konuşması yapacak. Çok başarılı bir öğretmenle yapılacak bu konuşmayı her iki taraf içinde bir öğrenme fırsatına dönüştürmek ise öğrenme yoldaşlığı becerileri kullanmak ile ilgilidir.
Okul müdürüAhmet bey ve Ayşe öğretmen arasında geçen konuşma şu şekilde gelişir;
"Ayşe mükemmel bir anaokulu öğretmeniydi. Ailelerin % 75 i çalışan, düşük gelirli aile çocuklarının bulunduğu okulunda çocukların merak duygularını besleyerek eğitir, tutarlılık ve sıcaklıkla bir disiplin uygular, anlamlı bağlantılar kullanarak akademik becerileri geliştirir ve çocukların okulla ilk buluşmalarında olumlu bir deneyim yaratmak için ailelerle işbirliği yapardı. Ayrıca meslektaşlarından da saygı görür, ilçe toplantılarında çocuk merkezli eğitim için sesini yükseltir ve ilçe müdürü tarafından bir “yıldız” olarak değerlendirilirdi.
Geçmişte Okul Müdürü Ahmet performans değerlendirme görüşmeleri için Ayşe ile bir araya geldiğinde Ayşe'nin öğretmenliği ve bir eğitim lideri olarak rolü (hem okul hem de ilçe için) ile ilgili gözlemlediği parıldayan ayrıntılardan söz ederdi. 15 dakika kadar onun bir öğretmen olarak muhteşem özelliklerinden söz ettikten sonra her ikisi de resmi belgeyi imzalarlar ve kalan yarım saati okul ya da kişisel konular hakkında sohbetle geçirirlerdi.
Bu yıl Ahmet bey değerlendirme görüşmesinde daha anlamlı bir fikir alışverişi yapmak istiyordu. Yeni kazandığı öğrenme yoldaşlığı becerilerinden bazılarını kullanmaya karar verdi. “Ayşe öğretmenim, geçtiğimiz yıl sizin özellikle çok az okul deneyimi olan çocuklarla olan çalışmalarınızla ilgilendim (açıklayıcı cümle). Onların enerjilerini ve temel okuma – yazma ve matematik becerilerini öğrenme potansiyellerini açığa çıkartabiliyorsunuz (değer potansiyeli). Bu ‘sihirli’ öğrenmeyi yaratmakta size özellikle yardımcı olan yollar neler?” (düşündürücü soru). Sonra sessiz kaldı ve kalan 29 dakikada Ayşe'nin eğitim felsefesi, küçük çocukların nasıl öğrendikleri ve sınıfta nelerin iyi gittiği hakkında derin bir konuşma yaptılar.
Görüşme süresi bittiğinde Ayşe müdürüne onu dinlediği ve sınıftaki başarısının sebepleri hakkında aklındakileri söylemesine yardımcı olduğu için teşekkür etti. Bu faktörler kendisi stajyer öğretmenlerle rehber olarak çalışırken kesinlikle ona yardımcı olacak fikirlerdi – bir gün bunu yapmayı gerçekten çok isterdi. Okul Müdürü Ahmet geçmişte Ayşe'ye ek sorumluluklarla yük vermemek için rehberlik görevlerine katmamıştı. Bu görüşmeden sonra bir sonraki okul yılında Ayşe'yi kesinlikle stajyer öğretmenler için kendisine rehberlik görevi vereceği konusunda temin etti.
Ayşe uçarak müdürün kapısından çıktı, kendisini – müdürünün gözlemlerinden değil, ama uygulamaları hakkında kendisinin parıldamasına izin vermesinden dolayı çok yetkin ve güvenli hissediyordu. Okul müdürü bu görüşmenin sonunda sadece çok iyi bir rehber kazanmakla kalmadı, aynı zamanda kendisinin liderlik yeteneği hakkında da Ayşe'nin büyük saygısını ve takdirini elde etmişti."
Kaynak: Coaching Conversations: Transforming Your School One Conversation ata Time, Linda M. (Marie) Gross Cheliotes, Marceta A. Reilly